Gaur, Finlandiara egindako bidaian idatzitako egunerokoaren zati bat jartzen dizuet, Santa Claus Villagen egon nintzenekoa hain zuzen:
Santa Claus Villagera iristen naiz, goizeko 10:30tan. Elurra hari du, eta sekulako hotza egiten du. Termometroak -16ºC markatzen du, uffff!!! Parking gunera gerturatzen naiz autoz, baina ez dakit ondo aparkatu dudan, aparkamenduetako lerroak, elurrak estali bait ditu.
Eraikin zentralera sartzen naiz, eta informazio mostradorean Aija-z galdetzen dut, Santa Clausi argazkiak egiteko behar dudan akreditazioa emango didan elfoa da Aija, eta herri txiki hontako txokoak erakutsiko dizkidana ere. Oraindik ez da iritsi, bitartean bera, postal batzuk bidaltzeko aprobetxatzen dut. Idazten bukatzen dudanerako iristen da, eta ongietorria, ipar zirkulua gurutzatu dudan zertifikatu bat sellatuz ematen dit. Ez nekien zertifikatu bat ematen zutenik ipar zirkulua gurutzatzen duzunean! Baina ilusioa egiten dit, horrelako zerbait edukitzea gordetzeko.
Eraikin zentraletik irten eta Santa Clausen etxera goaz, kartel baten "Santa Claus is here" irakur dezaket. Herri osoan, gabon kantak entzuten dira, hotza eta elurra hari du, eta nire inguruan dabiltzan elfoekin, ametsetako Gabonak dirudite.
Santa Clausen etxera sartu gara, ikusgarria, dekorazioa erabat zaintzen dute. Pasabide ilun batetik erloju haundi bat dagoen lekura iristen gara. Erloju honek, munduko denbora gelditzeko ahalmenda du, horrela, Santa Clausek gau bakar baten opari guztiak banatu ditzake. Eskailerak igo eta goiko solairuan, argazkiz betetako orma bat dago. Bertan, Santa Claus bisitatu duten pertsonaia famatuak ikus ditzazkegu: Spice Girls, Lordi eta Disneyko Mickey eta Minnie besteak beste. Alboan, beste hainbat tramankulu gordetzen dituen apal batzuk daude, elur-oreinak desertuan erabiltzen duten kamuflajea adibidez, gameluak baliran bezala, desertuko umeei opariak emateko. Horrela, Santa Clausen ateraino iristen gara.
Santa Claus ezagutzea ikaragarria iruditzen zait. Lehenik eta behin, nire lehengusinaren eskutitza ematen diot, irakurri dezan, eta bitartean, argazki batzuk egiten dizkiot. Nondik natorren galdetzen dit, eta "Donosti"tik natorrela entzuten duenean, gaztelaniaz hitz egiten hasi da, sekulako solturarekin. Lehengo urtean Kontxako hondartzan oso uda ona ere pasa zuela kontatu dit. Erabat harrituta uzten nau, gauza pila bat dazki. Berarekin argazki bat egin ondoren, "eman eskumiñak Olentzerori" esan eta aho zabalik gelditzen naiz. Txundigarria.
Aijari nire harridura azaltzen diot, eta 500 urtetan, gauza asko ikasteko aukera izan duela erantzun dit.
Eskutitzen eraikinera goaz eta bertan, 3 edo 4 elfo dabiltza, eskutitzak jaso, eta lurraldeka sailkatzen. 50 metro baino gehiagoko luzera duen eskutitz bat ere iritsi zaie!
Bazkaltzeko ordua da eta kotxera gerturatzen naiz, bertan bait daukat nire bazkaria taper baten. Jatekoa hotza dago noski, baina ur botella, erabat izoztu zait hotzarekin!
Bazkaltzeko ordua da eta kotxera gerturatzen naiz, bertan bait daukat nire bazkaria taper baten. Jatekoa hotza dago noski, baina ur botella, erabat izoztu zait hotzarekin!
16:00tarako ilunduko du, beraz, argiak piztu zain nago, ordu urdinean argazki batzuk egiteko. Arratsa, ooooooooooso luzea da, eta hainbat ordu pasatzen ditut "begira, iada iluntzen hari da ta!" pentsatzen. Horrela, nahiko denbora daukat argi polit eta uniforme bat lantzeko.
Eguberri On guztioi!!!
Eguberri On guztioi!!!
